۱۲ ژانویه ۲۰۰۷، دنباله‌دار C/2006 P1 (مک‌نات)، یکی از درخشان‌ترین دنباله‌دارهایی که تا بحال مشاهده شده است، در اوج خود در طول روز قابل مشاهده شد.
کشف مک‌نات
این دنباله‌دار توسط اخترشناس بریتانیایی-استرالیایی «رابرت مک‌نات» با منفعت گیری از تلسکوپ اوپسالا کشف شد.
مک‌نات این دنباله‌دار را در عکس CCD در ۷ آگوست ۲۰۰۶ در جریان مشاهدات معمول خود، که به‌جستوجو اجرام نزدیک به زمین می بود که امکان تشکیل تهدید و برخورد را داشتند، کشف کرد. این دنباله‌دار در صورت فلکی اوفیوخوس کشف شد که زیاد کم‌نور با قدر نزدیک به ۱۷+ می‌درخشید.
از آگوست تا نوامبر ۲۰۰۶، دنباله‌دار درحالی‌که از بین اوفیوخوس و اسکورپیوس حرکت می‌کرد، تصویربرداری و ردیابی شد. سپس، در ماه دسامبر، دنباله‌دار در تابش خیره‌کننده خورشید گم می‌شد.
آخرین مطالب
بعد از بازیابی، اشکار شد که این دنباله‌دار زیاد سریع درحال درخشش است و در اغاز ژانویه ۲۰۰۷ با چشم غیرمسلح قابل رؤیت شد.
اوج درخشش دنباله‌دار
مک‌نات تا نزدیک به ۱۳ ژانویه برای رصدگران نیمکره شمالی، در قوس و صورت فلکی اطراف آن قابل مشاهده می بود. حضیض ۱۲ ژانویه در فاصله ۰.۱۷ AU می بود. این فاصله به قدر کافی به خورشید نزدیک می بود که توسط رصدخانه خورشیدی و هلیوسفری سوهو رصد بشود.
مک‌نات درخشان‌ترین دنباله‌دار در بیشتر از ۴۰ سال قبل می بود و در ژانویه و فوریه ۲۰۰۷ برای ناظران نیمکره جنوبی با چشم غیرمسلح قابل مشاهده می بود.
این دنباله‌دار در ۱۲ ژانویه داخل میدان دید دوربین سوهو شد و در روز روشن در سراسر جهان قابل مشاهده می بود. سپس در ۱۶ ژانویه میدان دید آن را ترک کرد. در ۱۳ و ۱۴ ژانویه ۲۰۰۷، این دنباله‌دار به حداکثر قدر ظاهری -۵.۵ رسید. مک‌نات آنقدر روشن می بود که از ۱۲ تا ۱۴ ژانویه در نور روز در نزدیک به ۵-۱۰ درجه جنوب شرقی خورشید قابل مشاهده می بود.
به‌علت نزدیکی به خورشید، بینندگان زمینی نیمکره شمالی پنجره کوتاهی برای مشاهده داشتند و این دنباله‌دار را فقط در زمان گرگ و میش روشن می‌توانستند مشاهده کنند.
بعد از عبور از خورشید، مک‌نات در نیمکره جنوبی قابل مشاهده شد. در استرالیا، مطابق رصدخانه سایدینگ اسپرینگ در کونابارابران، جایی که دنباله‌دار کشف شد، روز یکشنبه ۱۴ ژانویه درست بعد از غروب خورشید به اوج نظری خود در روشنایی رسید، به زمان ۲۳ دقیقه قابل مشاهده می بود.
