۳ فوریه ۱۹۶۶، فضاپیمای بدون سرنشین شوروی، لونا ۹، توانست سالم روی ماه فرود آید. این اولین فرود نرم یک کاوشگر روی یک جرم آسمانی دیگر می بود و راه را برای سفرهای سرنشین‌دار به ماه باز کرد.

۱۱ مأموریت اول لونا به دلایل گوناگون ناموفق می بود؛ لونا ۹ دوازدهمین تلاش برای فرود نرم توسط اتحاد جماهیر شوروی می بود.

لونا ۹ شک و تردیدها مبنی بر این که سطح شن‌های روان ماه ناامن است، از بین برد و کپسول با شدت ۲۲ کیلومتر بر ساعت روی ماه فرود آمد‌.

در زمان فرود، کاوشگر یک کپسول را به بیرون پرتاب کرد که به‌صورت عمودی غلتید و چهار پایه گلبرگی و فعال فنری خود را باز کرد تا ثابت بماند.

یک دوربین تلویزیونی با سیستم آینه‌گردان به لونا ۹ امکان عکس‌برداری از نماهای پانوراما، منظره ماه و نماهای نزدیک‌تر از صخره‌های مجاور را می‌داد؛ به این علت هفت ساعت سپس ۹ عکس به زمین ارسال شد؛ اما این تصاویر بلافاصله توسط مقامات شوروی انتشار نشدند.

دانشمندان رصدخانه جدرل بانک در انگلستان که بر این فضاپیما نظارت می‌کرد، فهمید شدند که فرمت سیگنال مورد منفعت گیری با سیستم رادیو‌فکس مورد توافق بین‌المللی که توسط روزنامه‌ها برای ارسال تصاویر منفعت گیری می‌بشود، یکسان است؛ به این علت دیلی اکسپرس یک گیرنده مناسب را به رصدخانه فرستاد و تصاویر لونا ۹ رمزگشایی و در سراسر جهان انتشار شد.

اطلاعات تا ۶ فوریه به زمین منتقل شدند؛ وقتی که باتری کاوشگر همه شد، ربط آن با زمین از بین رفت.