اگر ربات‌های انسان‌نما بخواهند به‌طور کامل در جامعه ادغام شوند، باید در خواندن‌ احساسات ما و جواب مناسب به آنها خوب عمل کنند. یک ابزار کاربردی تازه از محققان کره‌ای می‌تواند به آنها در انجام این کار پشتیبانی کند.

ربات‌ها در زیاد چیزها خوب می باشند. آنها می‌توانند بارهای زیاد سنگین را بلند کنند، به‌نحوه شگفت‌انگیزی سریع یاد بگیرند و حتی با هواپیما پرواز کنند.

اما هنگامی سخن بگویید از فهمیدن واقعی ما به بین می‌آید – فهمیدن احساسات انسانی آشفته‌مان، نوسانات خلقی و نیازهای درونی‌مان – آن‌ها به اندازه توانایی یک دستگاه توستر در خلق هنر خوب عمل می‌کنند! اگرچه این فهمیدن به آرامی و در طول زمان درحال تحول است، اما سیستم تازه محققان مؤسسه ملی علم و فناوری اولسان کره (UNIST) امکان پذیر هوش اضطراب فناوری ما را حتی سریع تر جلو ببرد.

سیستم حسگر چهره

تیمی در کره، سیستم قابل پوشش و کشش صورت تشکیل کرده‌اند که از بازدید اصطکاک و لرزش پوست برای برسی احساسات انسان منفعت گیری می‌کند. این پوشش شامل مجموعه‌ای از حسگرهای نازک، شفاف و انعطاف‌پذیر است که در سمت چپ و راست سر به طور می‌چسبند. تکه اعظم هر حسگر بین چشم و گوش می‌چسبد و شاخه‌ها رو و بالای هر چشم، تا فک، اطراف و پشت سر گسترش می‌یابند.

این تیم می‌گوید که حسگرها را می‌توان به‌صورت سفارشی ساخت تا مشابه با هر چهره‌ای باشد. هنگامی که حسگرها در جای خود قرار می‌گیرند، به سیستم یکپارچه‌ای متصل خواهد شد که برای رمزگشایی احساسات انسانی به الگوهای سختی ماهیچه‌ها در صورت و ارتعاشات صدای ما آموزش دیده است.

برخلاف دیگر سیستم‌هایی که از تکنیک‌های شبیه منفعت گیری کرده‌اند، انرژی این سیستم از طریق یک اصل پیزوالکتریک به‌صورت خودکار فراهم می‌بشود. به این علت می‌توان آن را در همه طول روز پوشید، بدون نگرانی از نیاز به شارژ مجدد. به حرف های محققان UNIST، این اولین‌باری است که یک سیستم کاملاً جدا گانه و قابل پوشش برای تشخیص احساسات تشکیل شده است.

درحالی‌که فناوری‌های مبتنی بر چهره به‌گفتن یک پوشیدنی روزانه مورد دقت قرار نمی‌گیرند، تیم UNIST فناوری خود را در محیط‌های حقیقت مجازی گنجانده است؛ جایی که فکر پیشرفت آن مقداری آسان‌تر است. فکر کنید که هدست‌های حقیقت مجازی جامع‌تر شوند و بتوانند احساسات ما را کنترل کنند و دنیای مجازی ما را بر پایه آن تنظیم کنند.

درواقع، در طول فرآیند آزمایش، محققان از این سیستم حسگر احساسات برای اراعه پیشنهاد‌های کتاب، موسیقی و فیلم‌های گوناگون بر پایه حس کاربر منفعت گیری کردند.

خوانش احساسات

کار UNIST آخرین مورد در یک خط طویل از کوششها است که به‌جستوجو حساس‌ترکردن فناوری نسبت به انسان است.

ما گردنبندی را دیده‌ایم که می‌تواند حالات چهره را بخواند تا حالات عاطفی ما را استنتاج کند. یک سر رباتیک که می‌تواند حالات چهره انسان را منعکس کند. یک بلندگوی هوشمند که آهنگ‌هایی را بر پایه حس شما نظر می‌کند که برگرفته از تجزیه‌وتحلیل صدا است. این چنین یک سیستم هوش مصنوعی که می‌تواند به خودروهای خودران پشتیبانی کند تا عمل های دیگر رانندگان را بر پایه شخصیت آنها پیش‌بینی کند.

حتی تلاشی در سال ۲۰۱۵ انجام شد که احتمالا پیش‌بینی‌کننده مطالعه تازه UNIST می بود: ماسک‎‌های صورت که می‌تواند به ربات‌ها در فهمیدن احساسات ما پشتیبانی کند. به‌علاوه، چه فردی می‌تواند پیروزی طوفانی ربات پپر، که احساسات را می‌خواند و در سال ۲۰۱۵ در ژاپن راه‌اندازی شد و اکنون به بیشتر از ۲۰۰۰ شرکت در سراسر جهان پشتیبانی می‌کند، فراموش کند؟

همان گونه که فناوری‌ها در فهمیدن حالات عاطفی ما بهتر خواهد شد، این چنین پیشرفت‌هایی می‌تواند برخی از دیوارهای باقی‌مانده بین انسان و ربات‌ها را بشکند.

پیامدها

پیامدهای مربوط به ربات‌های همراه پزشکی برای افراد مسن را فکر کنید. به‌جای یک ربات مزاحم که فقط سه بار در روز غلت می‌زند و با صدای مکانیکی صاف از شما می‌خواهد که داروهای خود را مصرف کنید یا آب بیشتری بنوشید، این چنین دستگاهی می‌تواند شما را دچار مکالمه کند، خلق‌وخوی شما را بسنجد، و نوع مناسب استراتژی مکالمه برای تسلط بر مقاومت سرسختانه شما در برابر مراقبت از خود را به کار گیرد.

ربات‌های با هوش عاطفی می‌توانند به کودکان پشتیبانی کنند تا با مسائل زورگویی در مدرسه مقابله کنند. آنها می‌توانند مکان امن بچه‌ها برای او گفت و گو درمورد موضوعاتی باشند که سخن بگویید کردن‌ درمورد آنها با همراهان انسانی زیاد دشوار است. از آنجایی که این چنین ربات‌هایی می‌توانند خونسردی خود را نگه داری کنند و پیشنهاد‌های راحتی را به‌طوری اراعه کنند که والدین نومید امکان پذیر قادر به انجام آن نباشند.

در بدترین حالت، فناوری خوانش احساسات می‌تواند به‌گفتن نوعی افترا‌سنج پیشرفته عمل کند و رمزگشایی کند که شخص چه احساسی دارد، صرف‌نظر از این که چه احساسی را ابراز می‌دهد.

راه حلهایی که فناوری‌های هوش اضطراب می‌توانند بر زندگی ما تأثیر بگذارند، تقریباً به اندازه دامنه احساساتی که روزانه به‌گفتن یک گونه توانایی می‌کنیم، نامحدود است. درحالی‌که منفعت گیری از حسگرهای چسبنده روی صورت ما امکان پذیر راه پیش رو نباشد، کار UNIST مطمئناً یک قدم دیگر به صعود قوی ابزارهایی پشتیبانی می‌کند که «فقط ما را فهمیدن می‌کنند.»

همانطور که «جییون کیم»، سرپرست مطالعه می‌گوید: «برای تعامل موثر بین انسان و ربات، دستگاه‌های رابط (HMI) باید قادر به جمع‌آوری انواع داده‌ها و مدیریت اطلاعات پیچیده باشند. این مطالعه پتانسیل منفعت گیری از احساسات را مشخص می کند که شکل‌های پیچیده‌ای از اطلاعات انسانی در سیستم‌های نسل بعدی می باشند.»