در دی‌ماه ۱۴۰۲ ناسا خبرداد که فضاپیمای وویجر ۱ دچار مشکلات جدی در کارکرد خود شده و یک الگوی نامفهوم و تکراری از کدها را ارسال می‌کند. اکنون این فضاپیما مجدد می‌تواند داده‌های قابل‌فهمیدن درمورد سلامت و حالت سیستم‌های مهندسی خود به زمین بفرستد.

بر پایه اظهار ناسا، فضاپیمای وویجر ۱ ناسا ارسال داده‌های قابل‌منفعت گیری درمورد سلامت و حالت سیستم‌های خود را از سر گرفته است. قدم بعدی این است که این فضاپیما بتواند مجدد اطلاعات علمی ارسال کند. این کاوشگر و دوقلوی آن یعنی وویجر ۲ تنها فضاپیماهایی می باشند که تا بحال در فضای بین‌ستاره‌ای پرواز کرده‌اند. وویجر ۱ اکنون ۲۴ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و دورترین جسم ساخته‌شده توسط انسان در کیهان محسوب می‌بشود.

ارسال داده‌های صحیح توسط وویجر ۱

تیم مهندسی ناسا، مشکل وویجر ۱ را به یکی از سه کامپیوتر درونی فضاپیما به نام FDS مرتبط می‌داند. FDS مسئول دسته‌بندی اطلاعات علمی و مهندسی قبل از ارسال به زمین است. این تیم کشف کرد که یک تراشه که مسئول حافظه و برخی از کدهای نرم‌افزاری کامپیوتر FDS است، به‌درستی کار نمی‌کند. ازدست‌دادن این کد‌ها، داده‌های علمی و مهندسی را عملاً غیرقابل منفعت گیری می‌کند. اما مهندسان توانستند با ارسال سیگنال‌هایی، محل پردازش این کدها را در حافظه FDS جابه‌جا کنند.

بعد از نزدیک به دو روز از زمان ارسال سیگنال و برگشت آن، مهندسان دیدند که عملیات اصلاح آن‌ها کار کرده است و برای اولین‌بار در پنج ماه قبل، آن‌ها توانستند حالت سلامت فضاپیما را دریافت کنند.

وویجر ۱ در سال ۱۹۷۷ پرتاب و در سال ۲۰۱۲ نیز داخل فضای بین‌ستاره‌ای شد. به‌علت فاصله زیاد این فضاپیما با زمین، نزدیک به ۲۲.۵ ساعت طول می‌کشد تا مطلب‌های مهندسان در زمین به آن برسد. دوقلوی این فضاپیما، وویجر ۲ نیز در سال ۲۰۱۸ منظومه شمسی را ترک کرد. هر دوی آن‌ها دارای دیسک‌های مسی ۱۲ اینچی با روکش طلا می باشند و در آن داستان سیاره ما برای فرازمینی‌ها نقل شده است.