۳۱ مه ۱۹۹۶، تلسکوپ فضایی هابل توسط دوربین سیاره‌ای میدان گسترده ۲ خود تصویری تهیه کرد که با تصویری که در تلسکوپ زیاد بزرگ (VLT) رصدخانه پارانال در شیلی گرفته‌ شده‌ می بود، ترکیب شد.

با ترکیب این داده‌ها، گروهی از ستاره‌شناسان اروپایی و آمریکایی به کشف بزرگی دست یافتند. آنها تعداد بسیاری از خوشه‌های ستاره‌ای جوان را در یک کهکشان بیضوی قدیمی شناسایی کردند.

برای اولین‌بار، شناسایی چندین دوره نزدیک از راه اندازی ستاره در کهکشانی به آن قدمت مقدور شد.

کهکشان‌های بیضوی همیشه در دوره اولیه ستاره‌زایی قرار گرفته‌اند و بعد از آن فاقد ستاره‌زایی بوده‌اند.

بااین‌حال ترکیب بهترین و بزرگ‌ترین تلسکوپ‌ها در فضا و روی زمین، به اخترشناسان اجازه داد تا سه گروه مهم از خوشه‌های ستاره‌ای را شناسایی کنند.

ازجمله جمعیتی قدیمی از خوشه‌های ستارگان فقیر از فلز، برخی از خوشه‌های ستارگان قدیمی اما غنی از فلز و بعد از آن برای اولین‌بار جمعیتی از خوشه‌ها با ستارگان جوان و غنی از فلز.