دانشمندان در تحقیق جدیدی، کلیه خوک‌هایی را که به‌صورت ژنتیکی دستکاری شده بودند، به میمون‌ها پیوند زدند و متوجه شدند که برخی از آن‌ها یک تا دو سال بیشتر عمر می‌کنند. به گفته دانشمندان، بسیاری از تغییرات ژنتیکی ارزیابی‌شده در این مطالعه می‌تواند پیوند اعضای خوک به انسان را به درمانی مناسب‌تر برای بیماران تبدیل کند.
دانشمندان این مطالعه جدید از شرکت بیوتکنولوژی eGenesis و «دانشکده پزشکی هاروارد» هستند که برای انجام آن، ۶۹ اصلاح ژنتیکی مختلف را روی کلیه‌های خوک‌ها انجام داده‌اند. ویرایش‌های انجام‌شده روی ژنتیک این خوک‌ها شامل حذف ژن‌ها از رتروویروس آن‌ها و همچنین اضافه‌کردن ژن‌های انسانی برای بهبود سازگاری بود. محققان سپس این اندام‌ها را به میمون‌ها پیوند زدند و به برخی از آن‌ها اعضای بدن خوک‌هایی را دادند که از نظر ژنتیکی کمتر ویرایششده بودند.
نتیجه پیوند کلیه خوک به میمون‌ها
میمون‌هایی که اندام‌های کمتر ویرایششده خوک به آن‌ها پیوند زده شد، به‌طور متوسط کمتر از دو ماه زنده ماندند. از بقیه میمون‌ها، ۹ مورد بیش از دو ماه و پنج مورد بیش از یک سال زنده ماندند و یک میمون کمی بیش از دو سال زنده ماند. همچنین ظاهراً سه میمون همچنان زنده هستند و طولانی‌ترین زمان زنده‌ماندن آن‌ها به بیش از ۶۷۰ روز می‌رسد.
آزمایش‌های دیگری که روی این میمون‌ها انجام شده است، نشان می‌دهد که کلیه‌های ویرایششده خوک‌ها حداقل برای مدتی می‌تواند در میمون‌ها به‌خوبی کلیه‌های خود آن‌ها عمل کند.
آخرین مطالب
البته یافته‌های این تحقیق صرفاً برای این فناوری جنبه اثبات مفهوم دارند و هنوز سؤالات زیادی وجود دارد که در مورد بهترین راه برای انجام پیوند اعضای حیوان به انسان به‌صورت ایمن و مؤثر باید به آن‌ها پاسخ داده شود.
پیوند اعضای حیوانات به انسان که به آن بیگانه‌پیوندی نیز گفته می‌شود، روشی امیدوارکننده برای رفع کمبود دائمی اعضای پیوندی محسوب می‌شود. دانشمندان با ویرایش ژن خوک‌ها برای سازگاری بیشتر با زیست‌شناسی انسان‌ها، امیدوار هستند تا اندام‌های آن‌ها با خیالی آسوده توسط سیستم ایمنی گیرنده پذیرفته شود.
در آزمایش‌های اولیه در این زمینه، از بیماران مرگ مغزی یا بیماران زنده دارای بیماری لاعلاج که واجد شرایط پیوندهای مرسوم نیستند، کمک گرفته شده است. این مطالعات نشان داده‌اند که اعضای بدن حیوانات را می‌توان به انسان‌ها پیوند زد و در آخرین مورد کلیه یک خوک دو ماه کامل در بدن یک انسان به کار خود ادامه داد.
نتایج پژوهش حاضر در مجله Nature منتشر شده است.
