محققان ناسا در مطالعه تازه فهمید شدند موش‌هایی که به فضا فرستاده شده‌اند، صدمه‌های جدی به استخوان‌هایشان داخل شده است.

استخوان‌های ران این موش‌ها که در فضا تحت تأثیر میکروگراویتی قرار گرفتند، دچار حفره‌های بزرگ و صدمه‌های قابل توجهی شدند. این در حالی است که قسمت‌هایی از استخوان‌ها همانند ستون فقرات کمری به طور شگفت‌انگیزی دست نخورده باقی ماند.

بی‌وزنی چطور علتکاهش تراکم استخوان در فضا می‌بشود؟

بر پایه گزارش «Journals.plos» مطالعه تازه ناسا روی گروهی از موش‌هایی که ۳۷ روز را در ایستگاه فضایی بین‌المللی سپری کرده‌اند، مشخص می کند که افت تراکم استخوان در فضا یک مشکل جدی است. بازدید‌های انجام‌شده روی استخوان‌های این جانداران نشان داد که نواحی تحمل‌کننده وزن همانند ران و مفاصل زانو دچار تحلیل و حفره‌های بزرگی شده‌اند، در حالی که ستون فقرات آن‌ها نسبتاً دست‌نخورده باقی مانده است.

این کشف مشخص می کند که نبوده است نیروی گرانش، عامل مهم افت تراکم استخوان در فضا است. برخلاف فکر قبلی که تشعشعات فضایی یا افتنور خورشید را عامل مهم این مشکل می‌دانست، این مطالعه اشکار کرد که استخوان‌هایی که طبق معمولً تحت سختی وزن بدن قرار دارند، زیاد تر در معرض تحلیل قرار می‌گیرند. این قضیه همانند به روال منفعت گیری کن یا از دست بده در سیستم عصبی است که در صورت عدم منفعت گیری، کارکرد خود را از دست می‌دهد.

چطور می‌توان از افت تراکم استخوان در فضا جلوگیری کرد؟

این تحقیق که طویل‌ترین مطالعه ناسا روی جوندگان در فضا محسوب می‌بشود، پافشاری دارد که برای جلوگیری از افت تراکم استخوان در فضا، راه حلهای ورزشی همانند‌سازی گرانش الزامی می باشند. دانشمندان نظر می‌کنند که فضانوردان باید از تجهیزات ورزشی مخصوص همانند تردمیل‌های تجهیزبه مهار یا دستگاه‌های همانند‌ساز وزنه‌برداری منفعت گیری کنند تا سختی کافی به استخوان‌های خود داخل کنند.

این چنین، یافته‌های این پژوهش مشخص می کند که تغییرات ایجادشده در استخوان‌های موش‌ها در قیاس با روال طبیعی پوکی استخوان در زمین زیاد سریع تر رخ می‌دهد. انسان‌هایی که بیشتر از شش ماه را در مدار زمین می‌گذرانند، امکان پذیر دچار افت شدید تراکم استخوان شوند که حتی بعد از برگشت به زمین نیز جبران‌ناپذیر باشد. به این علت، این نتایج نگرانی‌های بسیاری درمورد سفرهای فضایی طویل‌زمان، همانند مأموریت‌های مریخ، به وجود اورده است.